Πώς μπορούμε να την χρησιμοποιούμε ως ένα ισχυρό εργαλείο και όχι ως ένα ανυπόφορο συναίσθημα;; 😀
Πιο είναι το κλειδί για να απελευθερωθεί κάποιος που υποφέρει από ζήλια; 🤩
Ένα από τα συναισθήματα που συνήθως οι άνθρωποι αποφευχθούν να συζητάνε, αλλά και να αποδέχονται με ευκολία, άρα και να παραδέχονται πως το βιώνουν είναι η ζήλια!
Είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα, τόσο δυνατό όσο η αγάπη. Μάλιστα για κάποιους μοιάζει πολύ με την αγάπη, αλλά δεν είναι αγάπη! Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη. 😏
Πως μπορεί να περιορίσει κανείς την αγάπη; Πως μπορεί κάποιος που αγαπάει έναν άνθρωπο να χειρίζεται την ζωή του; 🤷♀️
Θεωρητικά, και πρακτικά, η ζήλια γεννιέται από τον φόβο.
Τον φόβο της απώλειας… 💯
Τον φόβος της απόρριψης… 💯
Η ανασφάλεια με την ανάγκη να “είμαι σημαντικός” και την κτητικότητα, που είναι λανθάνουσα έκφραση της (υποτιθέμενης) αγάπης έρχεται και κουμπώνει με την αγωνία, εκφρασμένη ως απαίτηση “να είσαι δίπλα μου για ότι ονειρεύομαι (μόνος σου;😬) για εμάς”. 😯😯😯
Και τα συνηθισμένα…
Ζήλια για το καλύτερο αμάξι του άλλου.. 👎
Ζήλια για τα υλικά των άλλων.. 👎
Ζήλια για την γυναίκα του άλλου..👎
Ζήλια για τις δραστηριότητες όλων των άλλων, ενώ εσύ… 👎
Φτωχή ζωή και μίζερη…αδικημένος από κούνια.. 😄😜 Ενώ ο φθόνος στις δόξες του λιμάρει ψυχές. 😔
Ίσως μοιάζουν υπερβολικά όλα αυτά, αλλά μιλάω εκ πείρας.
Σε μια πορεία χρόνων και με συνθήκες ζωής σοφά σχεδιασμένες, η ζήλια χτύπησε την πόρτα και της δικής μου καρδιάς. 😇
Ήταν τόσο ανυπόφορο αυτό το συναίσθημα που η ανάγκη να το ξεπεράσω με οδήγησε βήμα βήμα σε μια βαθύτερη συνειδητοποίηση όλων. Αρχικά, ήταν οδυνηρό να βλέπω πόσο είχα ξεχάσει τον εαυτό μου και το κλειδί που ανακάλυψα φυσικά ήταν η “αποδοχή του εαυτού μου”. 🥰
Μαζί με την αποδοχή ανέπτυξα την ενσυναίσθησή μου για τους άλλους, την διαίσθησή μου για ότι δεν φαίνεται με τα μάτια, την κατανόηση της διαφορετικότητας. Όλα σε βάθος χρόνου, με παρατήρηση, συγκέντρωση, υπομονή και αγάπη. ❤️
Τώρα, όποτε ζηλεύω με αγκαλιάζω και μου υπενθυμίζω ένα και μοναδικό πράγμα. Πως ότι αγαπώ το θέλω ελεύθερο. Αν δεν μπορεί να είναι στη ζωή μου δεν έχω το δικαίωμα να το επιβάλλω. Μόνο να το διεκδικήσω, να το εκφράσω, να το ζητήσω, αλλά μέχρι εκεί που δεν σκοτώνω τον άλλον, δεν σκοτώνω τη ζωή.
Θεωρώ πλέον την ζήλια φυσικό συναίσθημα, που με παρακινεί να κάνω κι εγώ, να γίνω κι εγώ, να επιθυμήσω κάτι που δεν έχω και με την αξία μου να δράσω για να το έχω.✌️
Δήμητρα Μεϊμάρη
#SpiritualPlaying
